Mijn week tot hiertoe bestond uit “ziek zijn”. Zo slap als een vod, kop vol snot… u kent het wel. “Het doet de ronde”, zei de dokter en zei me dat ik best enkele dagen rust nam om het uit te zieken (en om niemand anders aan te steken). Hij keek naar de lectuur die ik bij had. Ik neem steeds iets mee als ik naar de dokter moet. De wachtkamer ligt vol out-dated materiaal en wachten moet je toch. Ik had een soort gids bij voor WoW, het zat bij het spel. “Aan het studeren?”, vroeg hij me. Ach, wat research en persoonlijk vertier, niets speciaals. Ik heb een zeer sociale huisarts en nam aan dat hij dat even wou uiten. Ik apprecieer het wel, hij doet het altijd en het komt nooit geforceerd over. Maar toen hij vroeg welke level mijn character was, had ik door dat het deze keer niet zomaar was. Mijn huisarts en zijn vrouw bleken beiden enkele lvl 80’s (max tot hiertoe) te hebben rondlopen en spelen elke dag buiten woensdag en zaterdag. Ik verliet de praktijk met een voorschrift, een briefje voor de ziekenkas, een papiertje vol info aangaande WoW, en, belangrijker, een papiertje dat zei dat ik tot en met woensdag buiten strijd was.
Zo heb ik bijvoorbeeld een uitstapje naar Kinepolis moeten missen. Iets, zoals u wel weet, dat ik zeker niet wou missen. Ik hou van film en Kinepolis. Een tijd geleden zat ik als consultant bij de groep en ik ken de cijfers. Het is ook daarom dat ik me niet ga uitspreken over wat er gaande is (lees bij Pietel meer, en zeker ook in de comments). Het doet deugd te zien dat een groep als deze zulke stappen zet.
Na gisteren nog veel te hebben geslapen, voelde ik me in de namiddag goed genoeg om eens wat frisse lucht te halen. Ik moest toch langs een Telenet Center aangezien ik we overstappen van INDI.
Wat er gisterenavond nog aan virussen in mijn lijf zat werd er door de heetste grootmoeder van de wereld uit geblazen. Ik weet dat ik nog rare blikken zal krijgen wat die laatste zin betreft. Maar wat een vrouw. Geen verdere woorden voor.
En nu, hup, vertrekken en werk inhalen!