Vrijdag trokken ik en Evelyne naar Oostende. Want daar, in de nieuwe Kinepolis zalen, konden we al iets vroeger dan normaal genieten van de nieuwe Vlaamse kaskraker-to-be: Dossier K.
Na het succes van de vorige verfilming van een roman van Jef Geeraerts, De Zaak Alzheimer, kruipen De Bouw en De Smet terug in de rol van Vincke en Verstuyft. Ditmaal niet onder Van Looy. Verheyen nam de regie voor zijn rekening en dat blijkt geen slechte zaak. In de media werd er nogal op doorgehamerd dat Verheyen dit enkel kon doen omdat Van Looy geen tijd had (Ja, blijkbaar circuleren er serieuze budgetten voor die Slimste Mens. Of zou er al een nieuwe Loft in de steigers staan daar bij Woestijnvis?). Beetje hard voor Verheyen vind ik.
De film is een genot om te zien. Nu moet ik er wel bij zeggen dat als Antwerpenaar het natuurlijk allemaal heel dicht bij huis is en dit een extra dimensie (herkenning) met zich meebrengt. Meer zelfs, een deel van de film speelt zich in mijn straat af en als ik me niet vergis kan je op een gegeven moment zelfs ons huis zien (hoewel ik hem daarvoor nog eens terug moet zien ;)). Maar de film scoort niet ekel op de keuze van locatie (ahum). Dat ‘The Usual Suspects’ een dijk van een prestatie neerzetten kon worden verwacht, maar ook de minder bekende acteurs zoals Blerim Destani en R. Kan Albay, die samen met Verheyen na de film een beetje tekst en uitleg kwamen geven, verdienen lof. Ik onthoud ook een zeer sterke moordscene waarin een van de ‘good cops’ (ik ga niets weggeven) sterft.
Dossier K heeft alles mee om voor een record te zorgen: goeie film, sterke cast, mooie productie en perfecte timing wat release betreft. De trip naar Oostende meer dan waard, jammer dat ik niet wat langer aan de kust kon blijven want het ziet er naar uit dat we daar deze zomer wel meer gaan zitten!
Vanaf woensdag in de zalen.