Een van de leukste dingen in Man Bijt Hond is waar ze van persoon naar persoon springen en diens leven even volgen. Zo was er eergisteren dat oud vrouwtje dat er haar missie van maakte om mensen die hoesten in de kerk van een TicTac-ske te voorzien. Later (gisteren) zagen we hoe ze telkens een ovenhandschoen aandeed als ze een electrisch apparaat in het stopcontact moest steken. De vraagtekens boven ons hoofd waren snel verdwenen toen ze vertelde hoe haar man omgekomen was.
Lieflijk, ingetogen, mooi.
In schril contrast met wat volgde. Een paar dat hun dagen blijkbaar vult met mensen op hun fouten te wijzen. Ik word daar zenuwachtig van. Ik zou eens met Imke moeten praten om te weten te komen hoe ik er mee om moet gaan.
Zo’n mensen, die fietsen het dorp rond en aarzelen niet om te stoppen bij een auto die verkeerd geparkeerd staat. Zouden er een half uur kunnen blijven staan, wachtende op de eigenaar. Rijden daarna naar een verkeerspunt waarvan ze weten dat er geen pinkers gebruiken worden. Waarvan ze weten dat er te snel gereden wordt. Een dagje zichzelf ergeren en mensen terecht wijzen.
Daar stonden ze, iedereen op hun fouten te wijzen. Beide, in stilstand op hun fiets.
Op de rijbaan, het verkeer te hinderen.
Ik hoop echt dat iemand dat toevallig heeft vastgelegd.