Een enorm weekend. Geen plaats voor andere omschrijvende woorden want het zijn er te veel.
Het werd al fantastisch lekker ingezet, want mijn ouders hadden ons en mijn zus en haar vriend uitgenodigd om eens lekker te gaan eten in Las Mañas. Wie dat Spaans restaurant niet kent moet daar dringend eens naartoe gaan, want u zit met een serieus gat in u cultuur.
Zaterdag moest ik al vroeg (hoewel) uit de veren. Ik ging een eindje meerijden met Autofiel, Djivy en familie/vrienden tijdens een test van maar liefst 3 auto’s tegelijk. Het is leuk om masters at work bezig te zien, jammer dat ik niet langer meekon. Volgende keer all the way!
Waarom ik moest afhaken? Wel, we gaan de laatste werkweek in voor onze eerste welverdiende vakantie dus er moest nog wat geregeld worden. EN… ik ging die avond ook mijn zusje zien optreden. Het is zo dat mijn zus dansles geeft aan de allerkleinsten bij de Physical Club Edegem en ter ere van het 25-jarig bestaan van de club waren er in de Stadsschouwburg van Mechelen dit weekend drie voorstellingen. Voorstellingen waar alle dansgroepen van de club het beste van zichzelf gaven, maar ook enkele leerkrachten. Zoals mijn zus dus.
Als je met bepaalde mensen al heel je leven deelt, dan denk je ze door en door te kennen. Hoe kan het anders? Je ziet ze niet alleen elke dag, het is ook nog eens hetzelfde bloed dat door de aderen stroomt. Ik kan niet omschrijven hoe het voelt als ze het beeld, dat je in je hoofd door die jaren heen gemaakt hebt, aan dingelen slaan en de diamant die er in zit laten zien. Woorden als “prachtig” klinken veel te triviaal om het te omschrijven. Fier zijn, mijnheer, dat is een emotie die je pas echt leert kennen op een bepaalde leeftijd.
Dit was ook een belangrijk moment voor mijn zus. Bij haar deelname aan Miss Antwerpen een paar jaar geleden wou ze deze dans ook al brengen. Het was een drijfveer: iets dat je graag doet (en blijkbaar verdomd goed ook nog) kunnen brengen voor een publiek, en vooral voor familie en vrienden was het punt waar ze naar uit keek. Helaas heeft ze de dans toen niet kunnen opvoeren aangezien ze niet bij de laatste 5 was. Nu kreeg ze een tweede kans. Dit was haar moment en ze schitterde. Proficiat zus, werkelijk. En bedankt Julius, die met een hoogzwangere vrouw in Nederland toch de tijd maakte om tot hier te komen voor deze dans.
Zondag? Die dag begon met enkele verdere inkopen voor de vakantie in de AS Adventure in Schoten (ja-ha die is open op zondag), waarna we… terug naar Mechelen zijn gegaan voor nog een voorstelling van die club! Zowel ik als Evelyne waren enorm onder de indruk van de hele voorstelling (niet alleen mijn zus) en wilden dus maar al te graag nog eens gaan kijken. Het was ook deze voorstelling waar de groep dansertjes die les krijgen van mijn zus mocht aantreden en dat wilden we dus niet missen.