Ik was graag kind, ik wil het nog steeds niet helemaal loslaten. Fantasie, onbezorgdheid, enthousiasme, spel,…
Toen ik jong was dacht ik dat er een soort van computer in mijn hoofd zat. Zoals KITT in Knight Rider, maar dan in mij ipv in een wagen. Misschien kon je het mijn daemon noemen. Ik was lid van een speciale Europese geheime dienst en de computer stond me bij en gaf me raad in mijn opdrachten en in het leven in het algemeen (wat eigenlijk de grootste opdracht bleek). Tot de dag van vandaag weet ik eigenlijk niet of iemand mij ooit daarop heeft kunnen betrappen.
Tijdens mijn eerste werkjaren was ik steeds de benjamin, altijd de jongste en in zulks een rol kan je veel enthousiasme steken. Ik kon net iets meer uitproberen en experimenteren want mensen gaven me de ruimte. “Hij is nog jong”, klonk het dan en mensen vonden mijn enthousiasme leuk. Volgens mij inspireerde het sommigen zelfs. Die tijd zou nu stillaan voorbij moeten zijn en ik heb het gevoel dat er een aantal dingen in mijn hoofd al anders zitten. Ik begin dingen eindelijk te snappen en over andere dingen te twijfelen. Ik ben rustiger geworden en boei mezelf minder snel op. Nee, dat laatste is niet helemaal waar, ik boei me nog steeds op om belachelijke dingen, ik heb het enkel sneller door nu dat het de moeite niet is.
Maar terug naar die tijd die voorbij zou moeten zijn. Het is toch niet helemaal zo, en daar ben ik blij om. Uiteraard moet het gebeuren en het brengt goeie veranderingen met zich mee, maar ik zie veel mensen sommige krachten uit hun kindertijd daardoor verliezen, en ik hoop werkelijk dat dat bij mij niet het geval zal zijn. Ik hoop dat ik kan blijven fantaseren, durven, dromen en hopen. Neem nu het volgende:
Het bovenstaande fascineert me enorm en het past ook in wat we kunnen lezen in het rapport van de lezing van John Cleese op het Creativity World Forum eergisteren: laat je meeslepen, wees bezeten. Heb je ooit al op een brainstorm sessie liggen ratelen als dit kind? Zo nee: Waarom in godsnaam niet? Want daar worden we toch verondersteld net hetzelfde te doen, niet?
Dat is niet het enigste dat we van kinderen kunnen leren volgens mij. Spel is net als fantasie een van de meest krachtige dingen. Het is al genoeg bewezen hoe effectief spel kan zijn bij (bv) onderwijs en dat er een markt is maken de cijfers ook zeer duidelijk: NPD spreekt van $10.2 miljard in 2005, $12.5 miljard in 2006 en in 2007 zaten we al bijna aan $18 miljard in de USA.
Plezier maken zou zo wel eens één van die alternatieve energiebronnen kunnen zijn waar we naar op zoek zijn. Niet alleen voor de geest, nee ook echt als energiebron. Zo heb je in Nederland het bedrijf Sustainable Dance Club dat bij discotheken een vloer legt die de energie die de bezoekers produceren opvangt zodat deze kan gebruikt worden door bv de lichten in de keet.
Of wat dacht je van PlayPumps? Zij installeren in Afrika waterpompen die aangedreven worden door spelende kinderen. Kunnen we de uitvinder van dit systeem aub een prijs geven? Dit ding zorgt ervoor dat kinderen een molentje hebben om op te kunnen spelen en dat de bewoners die normaal soms kilometers moesten wandelen voor drinkbaar water nu hun tijd aan nuttigere dingen kunnen spenderen. Daarbij, meestal waren het de kinderen die het water moesten gaan halen, dus deze hebben nu tijd om naar school te gaan. Bekijk zeker ook deze aflevering van de National Geographic Wild Chronicles Digital Shorts podcast (een aanrader trouwens) voor meer over die PlayPumps.
Plezier, Spel en Fantasie.
Daar ga ik voor.
(En doe Verhaal er ook maar bij)