Zoals ik al zei: een hotel op 20 minuten wandelen, het is niet ideaal. En €2,1 voor een tramticket wordt interessanter als de avond ervoor zijn tol eist. Toch hield ik vol en heb ik kunnen weerstaan aan het monster des luiheids (een beest dat ‘s avonds wel zou winnen). I made it en ik zat op tijd klaar om Stowe Boyd me te laten vertellen wat er met het bloggen aan het gebeuren is.
Het komt erop neer dat het traditionele bloggen niet sociaal genoeg meer is. Bloggers hebben te veel controle over hetgeen er geschreven wordt, en dan hebben we het vooral over u, de lezer, de persoon die de interactie misschien wil aangaan. Als je een reactie laat op een blog krijgt de eigenaar van de blog eigenlijk totale controle over jou content. Ook RSS-readers hinken achterop (en zorgen zelf trouwens ook voor het afnemen van de conversatie): voor de reacties en het reageren zelf moet je terugkeren naar de blog. En wat je nu ziet gebeuren is dat sites als Digg de conversatie een stuk overnemen van de blogger.
Enter “flow”.
Diensten als Twitter hebben wel deze eigenschappen: ieder heeft alles zelf in de hand en conversaties zijn haast vanzelf gekomen! Sommigen, including me, zagen er zelfs een soort IRC 2.0 in. En is door deze eigenschappen, door de conversaties, de controle en de snelle manier van het verspreiden van content, dat microblogging zorgt voor een nieuwe golf van muiterij: na mainstream-media, nu het bloggen.
Natuurlijk klinkt dat enorm sterk, en zo ver zijn we nog niet. Diensten als Disqus proberen het bloggen een nieuwe kans te geven. Maar er zit wel een basis van waarheid in de stelling van Boyd, en dat heb ik zelf mogen ondervinden: ik heb tijdens de expo heel de tijd op twitter gezeten en de tijd niet gevonden om te bloggen.
Boyd ziet het nog sterker. Elke tweet, elke foto, elke blogpost… alles wordt een deeltje in de stroom, de flow. En applicaties als Snackr laten exact zien waarover hij spreekt. Ook voor de advertenties ziet Boyd een toekomst: hang ze gewoon vast aan de deeltjes en laat ze mee vloeien. En stukje bij beetje zullen we zo het internet meer en meer gaan gebruiken zoals het bedoelt is: het vervoeren van stukjes informatie.
Even rust. Andre Charland kon niet gevonden worden en dus werd diens sessie “Web Analytics and User Experience for Web 2.0 Apps” geschrapt. Na wat inhalen van tweets en RSS feeds was er een Blogger Round Table met organisators Pahlka, Forrest en de grote Tim O’Reilly. Voor een samenvatting van dat gebeuren verwijs ik u graag naar de post die Adam Tinworth deed. Ik leerde zijn blog kennen tijdens de Expo en vind zijn samenvattingen werkelijk de beste die ik gelezen heb. Jammer dat ik de man zelf niet heb kunnen leren kennen. Hopelijk krijg ik nog een kans.
De namiddag verliep een beetje chaotisch. Eerst en vooral heb ik veel mensen leren kennen, die ik later nog wel zal opsommen, en verder was ik een beetje telleurgesteld in de sessies die ik nog heb gevolgd. Zowel Reactive Advertising als Social Gaming in Virtual Worlds bleken eerder plugs voor hun producten/sites te zijn, en ook weglopen uit de laatste, omdat ik had vernomen dat Scott Rafer zijn sessie had veranderd naar de titel “Thank you for killing facebook”, bleek geen omkeer te brengen: de nieuwe sessie was zo kort dat ik slechts 2 minuten ervan heb kunnen meepikken, veel te weinig dus.
Maar een slecht gevoel heb ik niet over de dag. Ik heb een enorm interessante sessie bijgewoond en enorm veel mensen leren kennen.