Heerlijk. Een van de woorden die in mijn gedachten komt als ik terugdenk aan de afgelopen dagen. Wat is er beter dan dagen doorbrengen met vrienden en familie? Niet zozeer wat je doet op zo’n momenten doet er toe, nee, het gaat om het samenzijn. Deze momenten maken het ook zeer duidelijk dat ik net dat te weinig doe. Dat ik te weinig mijn familie bezoek en te weinig mijn vrienden opbel. Wat voornemens betreft heb je dan snel je lijstje gemaakt.
Oudjaar was wat mij betreft haast perfect. Een tafel vol mensen die stuk voor stuk een speciale plek in mijn hart hebben (hoewel ze er niet allemaal waren), lekker eten en goddelijke dranken. En desondanks dat iedereen in het begin van de avond nog speculeerde over welk café of dansgelegenheid er nog bezocht moest worden na het eten had iedereen op het einde van de avond, na het lekkere eten en het fantastische gezelschap (denk ik) hetzelfde gedacht: het was weer enorm mooi en meer moet dat niet zijn. Al bij al was het ook al 4 uur.
Wie de traditie bedacht heeft dat er familie bezocht moet worden op de dag waar een groot stuk van de bevolking in een gezamelijke coma vertoeft, weet ik niet maar hij of zij is terecht niet de geschiedenisboeken ingegaan als een van de meest briljante geesten van diens tijd. Maar zelfs mijn toestand nam niet weg dat het samenkomen en bezoeken van familieleden een heuglijke bedoening is met ook hier veel lekker eten en drinken. Mijn oma had traditiegetrouw een heerlijk middagmaal klaargemaakt voor mij, Evelyne, mama, papa, Christie en haar Kevin, en in de namiddag bezochten we mijn overgrootmoeder alvorens we nog maar eens fantastisch gingen tafelen met bomma, nonkel, tante, neef en nicht. Ik was duidelijk niet de enigste die daarvan genoot want mijn nonkel kwam met het idee om volgend oudjaar samen te vieren op een buitenlandse bestemming. Een plan waar ik enkel met een brede glimlach naar kan uitkijken.
2009 wordt een apart jaar. Time maakte van Obama man van het jaar terwijl hij alles nog moet doen. Belangrijker dan de persoon Obama vind ik de beweging en de gedachte waarvoor hij staat, waarop de mensen gestemd hebben. En niet enkel daar in de USA, neen, heel de wereld hoopte mee op verandering. In ons eigen land staat een vers “gekozen” regering voor de zware taak om ons door een politieke en economische crisis te trekken.
Maar nog belangrijker is wat er op persoonlijk vlak allemaal te wachten staat. Ik begin dit jaar werkloos maar heb genoeg avonturen die me staan te wachten. Naast de uitdagingen bij mijn nieuwe werkgever te Antwerpen komt er ook nog het opstarten in bijberoep. In dit nieuwe jaar gaan ik en Evelyne ook op zoek naar een nieuwe woonst en zal mijn zus in het huwelijksbootje stappen met de man van haar dromen, iets dat een grote broer meer doet dan je zou denken. En dit zijn enkel nog maar de dingen die ik met zekerheid weet, dus je kan begrijpen dat ik uitkijk naar de komende 363 dagen.
Morgen trekken we nog naar de Kempen om ook daar, u raad het al, lekker te gaan eten en drinken, deze keer met de familie van Evelyne. Ik zit nu in mijn zetel en geniet met volle teugen van deze prachtige start van het jaar. Ik hoop dat er niet enkel voor mij maar ook voor u vele van zulke momenten mogen volgen.
Trouwens, over genieten gesproken, de laatste podgram van Stephen Fry is een dikke aanrader.