Gisteren was het 11 november en dat is wapenstilstandsdag. In België herdenken we het einde van Wereldoorlog I en iedereen die toen en in andere oorlogen gesneuveld is.
In de kleine 30 jaar die ik al heb mogen rondlopen op deze planeet, heb ik een enorm respect gekregen voor wat velen toen hebben gedaan opdat ik hier nu kan leven zoals ik het doe. De oorlog ligt nu bijna 100 jaar achter ons en dat wil zeggen dat het aantal mensen die erover kunnen vertellen verdwijnt. Enkele weken geleden hoorde ik mijn grootmoeder voor het eerst vertellen hoe ze hier in Antwerpen als kind moest gaan schuilen toen de bommen vielen. Als ik de Last Post in Ieper hoor, krijg ik steevast tranen in mijn ogen.
Als ik dan hoor dat het gisteren – enkel in België – vrouwendag is, dan begrijp ik dat niet. Call me old fashioned.