Yasmine, Farrah & Michael

Het was me het dagje wel. Ik ben (nog eens) met mijn zus en haar klasje op stap geweest, ditmaal naar Planckendael. Nog steeds vermoeiend, nog steeds enorm leuk en belonend. Ik noteer dat ik blijkbaar wel al enorm veel strenger geworden was (waardoor de kinderen eigenlijk nog meer aan je gaan hangen, vreemde ervaring). Afsluiten deed ik de dag met een optreden van de energieke Bart Peeters in de prachtige locatie dat het OLT in het Rivierenhof is. Daar kom ik nog!

Daarbuiten bracht de dag ook veel minder nieuws. Het begon met Yasmine.  Raar, want onlangs nog las ik op WC bij mijn ouders in Story/Dag Allemaal/whatever dat het er slecht mee ging. Ik weet dat er heel wat discussies aan de gang zijn waar ik me wijslijk niet mee ga moeien, ik ga het houden met wat Bart Peeters gisteren zei:

Het is niet Yasmine die een einde aan haar leven bracht, het is die ziekte, die depressie, die in haar geslopen was.

Het tweede bericht dat mijn GSM binnenliep was het bericht van Farrah Fawcett, actrice (Charlie’s Angels, weet u wel) die reeds jaren vocht tegen anale kanker.

Het, voor mij, meest aangrijpende las ik echter toen ik vanmorgen wakker werd: Michael Jackson bezweek aan een hartaanval. Hoe controversieel de man ook is of was, zijn muziek heeft in mijn jeugd een grote rol gespeeld.

Bedankt, Michael.