Geen mening

"If you want truth to stand clear before you, never be for or against. The struggle between "for" and "against" is the mind’s worst disease."

– Sent-ts’an

Ik heb deze quote van de TED Talk van Jonathan Haidt, eentje dat we, als ik me niet vergis, ook te zien kregen op tedxflanders en die ik daarvoor al eens had gezien. Hij praat over het verschil tussen liberaal en conservatief, maar haalt naar het einde toe ook aan hoe belangrijk het is om soms eens uit de valkuil, die je eigen overtuiging op dat moment is, te kruipen en het vanop een afstand te bekijken. Wees niet voor of tegen.

Dit gegeven is me een hele tijd bijgebleven. Als er iets is dat we tegenwoordig enorm kunnen, dan is het onze mening verwoorden en laten horen. Waar kan je dezer dagen niet je mening kwijt? Kranten pulbliceren al sinds ik me kan herinneren lezersbrieven, maar nu, op hun websites, hebben we geen restricties meer en kan zelfs een hond met een hoge hoed (sorry, Antwerpse uitdrukking) zijn gal spuwen. Het is volgens velen een van de meest succesvolle dingen van de hele sociale revolutie op het net.

Dit is niet slecht, we krijgen een beter beeld over hoe mensen denken en democratie beleeft hoogdagen. Maar het brengt ook met zich mee dat meer dan ooit je wordt verwacht een mening te hebben. Grijs verkwijnt, zwart en wit komen in de verf.

Een nieuwe ziekte van deze tijd is de ‘informatieverslaving’. Met mijn iPhone kan ik altijd en overal aan het laatste nieuws. Hell, ik zou mezelf een hele dag op het toilet kunnen opsluiten en de constante stroom aan informatie zal niet uitputten. Ik ben blij dat ik nu pas zo’n toestel heb. het ding zou de ondergang van mijn productiviteit zijn geworden een paar jaar geleden. Het wachten en leren omgaan met de overload aan info hebben ervoor gezorgd dat op dit moment notificaties best zelden zijn (in vergelijking met wat het zou kunnen zijn, Evelyne zal nog steeds vinden dat het ding te veel van zich laat horen).

Maar sinds ik die talk voor het eerst zag een dik jaar geleden, probeer ik bewust minder snel een mening te hebben. Voorbeeld:

Ik: Ik ben eigenlijk benieuwd wanneer we een regering gaan hebben.

X: Ja, ben jij die De Wever ook kotsbeu?

Ik: Nee, want ik weet begot niet wat er zich daar allemaal afspeelt, ik ben gewoon oprecht benieuwd hoe lang dit zal duren.

X kijkt me verbaasd aan en snapt niet wat ik bedoel.

Herken je dit? Vroeger zou dit een verhitte discussie zijn geworden en als ik eerlijk ben zou mijn argumentatie niet altijd even goed onderbouwd zijn geweest. De positie van neutraliteit begint ‘raar’ over te komen. En ik meen wat ik zeg, ik weet echt niet genoeg hoe het er aan toe gaat, wat er allemaal op spel staat en wie wat wil. Eerlijk gezegd denk ik dat weinigen dat weten. Maar toch hebben enorm veel mensen een mening. We moeten kijken naar oplossingen en ons inhouden om met vingers te beginnen wijzen. Althans, dat probeer ik toch.

Het gaat me niet zozeer om het al dan niet hebben van een mening, ik merk enkel dat men sneller wordt verwacht er een te hebben. Het mag, maar het moet niet. En vooral niet onmiddelijk.

Soms denk ik dat ‘dit ding’ een tikkende tijdbom is.