Category: Games

Laten we starten met het belangrijkste: ik ben fan (of wat had u gedacht) van het real-life Monopoly-like spel dat Cherry and Cake samen met TBWA voor Eurostar een paar dagen geleden lanceerde. Hiermee spelen ze leuk in op het feit dat het pond ongeveer gelijkwaardig is aan de euro, wat een tripje naar Londen goedkoper dan ooit maakt. When I come to think of it, eigenlijk hebben de Eurostar campagnes me altijd al kunnen bekoren, maar u weet wel waarom het deze keer nog meer mijn aandacht trekt ;)

Over heel België werden reclameposters verspreid waarop telkens een unieke code staat. Na registratie krijg je een startkapitaal van £10.000 en kan je dmv die codes posters “kopen” voor £1.000 (dit alles via SMS). Was iemand je echter voor, dan betaal je £200 aan die persoon.

Zo, dat was dat, nu gaan we wat muggenziften. Want het spel heeft één groot probleem: het is reeds gespeeld. Op dag 1 heb ik een poster kunnen bemachtigen op weg naar het werk. Ik had bij het ontbijt er iets over opgevangen op StuBru en was dus op de hoogte. Op het einde van de werkdag heb ik er nog 2 kunnen vinden, maar de meeste waren ondertussen uiteraard reeds verkocht. Studenten en mensen met een dagje verlof hadden dus duidelijk een voordeel terwijl ik op werk zat. En dat is een beetje jammer, want eigenlijk zit er zoveel potentieel in. Stel je voor dat er een manier bestaat om posters van elkaar over te kopen of extra inkomsten als je een volledige straat hebt.

Ik begrijp ook wel dat dit een beetje de scope van het spel voorbijgaat (het moet ook snel gaan uiteraard, wie weet wanneer het pond terug de hoogte in schiet). Toch zou ik verschrikkelijk graag wat statistieken van dit spel bekijken na afloop (Is het echt wel zo dat een poster op de Groenplaats veel beter scoort dan eentje bij een bushalte in Wilrijk? Hoeveel smsjes elke dag?). Verzamel wat statistieken en trek er een weekendje op uit voor een brainstorm en je komt terug met een fantastische basis voor een urban game die België nog niet gezien heeft.

Toen ik de avond van dag 1 op de tram stond te wachten kwam een kerel vanop een terrasje vlakbij naar het buskotje gewandeld om de code de lezen. Toen hij stond te SMS-en was het moeilijk om niet luidop “MUHA” te roepen aangezien ik enkele uren daarvoor die poster had weten te bemachtigen. Dat is exact wat zo’n spel moet doen.