Categories
Lifelog online

ASMR

Ik hou van het internet. Om 1001 redenen, maar ook omdat het mensen met aparte eigenschappen elkaar laat vinden.

Zo vind ik het enorm leuk als ze de ramen op kantoor komen kuisen. Of als iemand de planten aan het verzorgen is. Waarom? Ik weet het niet. Het geeft me een soort ‘zen’ rust en zelfs wat rillingen. Hetzelfde heb ik als iemand met een kalme, rustige en zachte stem in bepaalde omstandigheden met me praat. Zoals bij een medisch onderzoek. Niets sexueel, gewoon een zeer aangenaam en rustgevend gevoel. Weird? Freaky? Yeah, dat vond ik ook. Tot ik ontdekte dat er veel mensen dit ervaren.

What the hell is ASMR?

ASMR staat voor Autonomous sensory meridian response en de omschrijving op Wikipedia komt enorm in de buurt van de ervaringen die ik net omschreef. Er is geen echte gegronde wetenschappelijke uitleg voor, maar een hechte community spreekt voor zich. Trek Youtube maar eens open en zoek op de term. Hou je klaar voor een WTF moment. Niet alleen op vlak van aantal video’s, maar ook op wat je gaat zien. Van het naspelen van doktersafspraken tot een bezoek aan een massagesalon of kapper. Fragmenten waar gespeeld wordt met ‘triggers’ zoals het ritselen van papier of tokkelen op hout. Het ziet er allemaal vreemd uit, soms zelfs licht erotisch maar dat is niet de insteek (hoewel, voor sommigen…).

Soms gaat het ook gewoon om een stem en de manier van praten. Het schoolvoorbeeld daar is Bob Ross, die met een eigen programma vroeger op TV mensen leerde schilderen.

Je kan meer vinden in de deze subreddit of op asmr.fm.

Ik hou van het internet. Om 101 redenen, maar ook omdat het mensen met aparte eigenschappen elkaar laat vinden. En misschien heb ik net mijn steentje daartoe bijgedragen.

Categories
Lifelog

Let’s do that again

Alexander chillinDe afgelopen jaren nam het leven de draaien die het wel eens durft nemen. We kochten een huis dat alles had wat we wilden in de Stad waar we van houden. We besloten een belofte die we elkaar al zoveel keer hadden toegefluisterd luidop te herhalen, voor iedereen die het horen wilde. Alexander kwam en gooide onze wereld overhoop en maakte hem zo nog zoveel mooier dan we dachten dat het kon zijn.

En dat laatste, dat willen we nog wel eens meemaken.
Volgend jaar, rond Valentijn.
(geen beelden deze keer, mijn USB stick voldeed blijkbaar niet ;))

Categories
Lifelog

Papier niet hier

Charging #projectcleanupProject Cleanup is in volle vaart en ook het papier moet er aan. 3 stappen te nemen:

  1. Bestaande papier archiveren
  2. Zoveel mogelijk zaken digitaal laten binnenkomen vanaf nu
  3. Een workflow voor het papier dat toch nog zou binnenkomen

Alle klasseurs werden van het schap gehaald en opengetrokken. Wat weg kon mocht weg, de rest digitaal (of er moest echt een goeie reden zijn om het niet te doen). En daarom bestelde ik een scanner die me daarbij moest helpen: De Doxie Go. Een scanner met ingebouwde batterij en geheugen. Dat laatste is ook uitbreidbaar met SD kaartjes En als je een eye-fi kaartje zou gebruiken is het ding nog zo goed als wireless ook. De Doxie Go scant in 2 kwaliteiten: 300 dpi en 600dpi voor de iets kwaliteitsgevoeligere documenten zoals foto’s. Integraties zijn mogelijk met oa dropbox en Evernote in de meest voorkomende bestanden (ook OCR!).

HET VERDICT

Wat het archiveren betreft is de Doxie een twijfelgeval. Het ding heeft heel de tijd in de living gestaan en soms duwden we er wat papier door (Jammer dat Alexander zijn motoriek nog niet ZO fijn is want hij wil maar al te graag helpen). Daarvoor is het ideaal aangezien het niet vasthangt aan een snoer naar een pc of voeding. Maar als je zo intensief bezig bent als wij nu, dan is de batterij ‘snel’ leeg. En scannen terwijl hij aan de PC hangt is, zoals ze zelf aanhalen, geen goed idee.

Maar waar de scanner het op dat vlak dan misschien een beetje laat afweten, zo goed is hij in het laatste puntje. Het ding ligt nu in onze living en als er papier binnenkomt scan je het in 1 beweging en gooi je het in de papiermand.

Categories
Lifelog

Free Space: Project Cleanup

Bekijk volgend filmpje, het is ongetwijfeld ook voor jou van toepassing.

Ik ga van 2013 het jaar van ‘editing’ maken, en zeker ook wat mijn beschikbare ruimte betreft. 2013, dat is Project Cleanup. En ik begon er in januari al mee.

De kleerkast uitkuisen, elk jaar kreeg m’n moeder me toch 1 of 2 keer zo ver om eens door die berg kleren te gaan. En toch slaagde ik er toen ook telkens in veel zaken bij te houden en ze het volgende jaar niet te dragen. Afscheid nemen, dat was en is moeilijk. Iets ouder en hopelijk wijzer, lukt me dat nu iets beter.

Kleerkast

Dit is mijn kleerkast. Ik weet eigenlijk niet hoe ik hiermee scoor in vergelijking met de gemiddelde mannelijke 30-er, maar ik ga grof toegeven dat ik er al met een grove borstel ben doorgegaan. Deze stapels zijn er uit gehaald:

Stapels

Is er nog werk aan de winkel? Uiteraard, maar als ik elk jaar 1 of 2 keer zo’n opkuis doe, dan denk ik dat we er relatief snel klaar mee zullen zijn. Volgende stop: de boekenkast? De garage? CD’s en DVD’s? We’ll see, maar dit was stap 1. Zeer zeker.

Categories
Lifelog

KBC & Visa

VisaLDN, BABY! Twee dagen in mijn lievelingsstad (na Antwerpen, uiteraard) met een match uit de Premier League: Fulham FC – West Ham United (een derby)! What could go wrong!

Visa. That’s what. Want halverwege mijn ‘shopping spree’ wou de kaart niet meer mee. “Your card is blocked, sir.” Ze keep op van de kassa en ik voelde haar ogen me opmeten. Ik probeerde nog in een paar andere winkels. Er moest iets fout zijn met hun systeem, in de vorige winkels lukte het. Maar helaas, alle volgende pogingen kwamen op hetzelfde neer: mijn kaart was geblokkeerd. En toen begon het feestje.

Dus… belde ik de nummer op mijn kaart diezelfde avond. Dat nummer (een 02-nummer) bleek niet meer te bestaan. Een antwoordapparaat meldde me het nieuwe nummer dat ik vervolgens onmiddellijk belde. Maar dat kantoor bleek reeds gesloten te zijn. Een nacht zonder Visa, ik kan me situaties inbeelden waar ik al een probleem zou hebben. De volgende ochtend belde ik het nummer opnieuw op. Ik vertelde mijn situatie aan de man en hij nam even mijn gegevens er bij. Alles bleek in orde. Of toch niet? Had ik een brief ontvangen van Atos? Ik zei dat ik tot aan mijn vertrek thuis de vorige dag geen communicatie had ontvangen en dat mijn kaart gisterenvoormiddag ook nog werkte. “Raar, de kaart is blijkbaar geblokkeerd. U zal contact moeten opnemen met Atos.”

Ik besloot me even van de domme te houden. Wie is Atos en waarom moet ik hen contacteren? Ik ben klant bij KBC, heb bij hen een VISA kaart en dus verwacht ik van hen een oplossing. En toch zat er maar een ding op: Atos contacteren. Een derde telefoonnummer dus, en eentje waar ik al snel te horen kreeg dat de wachttijden ‘langer dan normaal’ waren. Maar na het menu te hebben doorlopen kreeg ik al snel iemand aan de lijn. Misschien omdat ik de optie ‘problemen met uw VISA kaart in het buitenland’ had gekozen?

Ik deed mijn verhaal nog eens uit de doeken. Na wat opzoekwerk langs haar kant kwam dit leuk moment:

“Hmm… ah, hmm… ja, ik zie het al… Mijnheer, ik ga u moeten doorschakelen met mijn collega want… euh… Ja, nee, ik ga u doorschakelen.”

“Ok, maar kan u er een beetje haast achter zetten? Ik bel vanuit het buitenland en het is mijn derde telefoontje al hierover.”

“Oh, ja, begrijp ik volkomen en ik zal er alles aan doen om het zo snel mogelijk te laten verlopen maar ik moet dit echt doorschakelen.”

“Dat klinkt vrij serieus.”

“Ah, oh, hehe… euh… ik verbind u door”

Het wachtmuziekje duurde zoals beloofd niet al te lang, maar ik kreeg echter terug haar aan de lijn.

“Mijn excuses mijnheer, maar het duurt langer dan verwacht en zoals u aangaf is dit niet ideaal in u situatie. Ik stel voor dat u binnen een half uurtje terug belt, u zou dan normaal onmiddellijk met de juiste persoon in contact komen.”

“Moet ik terug bellen? Kunnen jullie mij niet terug opbellen?”

“Ik vrees dat ik dat niet kan doen, maar u zal zeker sneller geholpen worden op deze manier.”

“Kunt u me alvast iets zeggen over de situatie? Een hint?”

“Ik kan u enkel zeggen dat uw kaart geblokkeerd is en dat u met mijn collega zal moeten spreken”

Na een half uurtje belde ik terug (telefoontje nummer 4, but who’s counting) en kreeg ik, na weer het hele menu te hebben doorlopen, een andere vrouw aan de lijn. Zij wist me te zeggen dat mijn kaart geblokkeerd werd door pogingen tot fraude online. De oplossing: mijn bank bellen.

Daar stond ik dan, in Londen, zonder kredietkaart. Gelukkig kunnen we tegenwoordig haast overal met Maestro, je gewone bankkaart dus, ook terecht. Maar wat is de conclusie? Mijn bank laat me met een partij bellen waar ik eigenlijk niets mee te maken wil of zou moeten hebben om zo tot de conclusie te komen dat ik… terug met mijn bank moet bellen. En waarom krijg ik geen melding als mijn visa kaart geblokkeerd wordt? Ik verwacht een SMS of ten minste een e-mail, dezelfde seconde als het gebeurt. Niet een brief die ooit eens op de post zal gedaan worden (als die er al is, ik wacht vol spanning af).

Beste KBC,
Informeer me, en laat me niet als een verdachte in een winkel staan. En als ik zelf bel, help me voort. Stuur me niet door, zeker niet naar iemand die me ook niet kan helpen.

Mvg,
Kevin

Pic by DeclanTM