Tag: 2008

Beste vrienden, ik word oud, en vier dagen is teveel van het goede voor yours truly. Het kan dan ook goed zijn dat dit de laatste editie was die ik volledig en zoals het hoort gedaan heb. Halverwege Hercules & Love Affair binnengewaggeld, wetende dat Antony (die van met de Johnsons, weet u wel) er niet bij kon zijn. Natuurlijk een domper, maar dat neemt niet weg dat je bij Hercules’ Theme toch wel in beweging moet komen.
We lagen bij de Marquee en waren uitgeteld, redenen genoeg om toch een van die weinige veranderingen in het originele plan door te voeren: Mark Ronson ipv The Kooks. En dat bleek eigenlijk geen slechte keuze te zijn! Wie Mark Ronson is? Wel zo iemand die achter de schermen werkt maar wel voor de lancering van fijne stemmen als Amy Wijnhuis (u mag zeggen wat u wil, maar het kind had het ooit wel). Heeft zelf geen nummers maar maakt wel covers zo goed dat de originele uitvoerders gewoon mee willen komen spelen. Nietwaar, Ricky Wilson?
Ik begon er zowaar terug door te komen maar miste iets dat noch The Raconteurs, noch Grinderman (u mag gerust Nick Cave & The Bad Seeds zeggen, met een iets smerigere streep rock) me konden geven. Over beiden valt er dus niet veel te zeggen, aangezien ik er was en ook niet was, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar weet u wie me wel wakker heeft gekregen?
Justice. En hoe! Zo goed dat ik zowaar knal uit mijn t-shirt dilemma was. Mochten ze er bij hadden gehad. Jammer genoeg verloren ze een paar minuten voor het einde de boxen aan de linkerkan. Maar dat kon het fantastische feestje dat we hadden gehad niets deren.
Zo goed, dat het zowaar moeilijk leek voor Underworld om het te overtreffen. Ik denk niet dat ze het deden, maar ze kwamen best dicht in de buurt. Haal hun live-cd in huis en u hebt een vrij goed beeld van wat u muzikaal kon verwachten (sommige songs leken zelfs in hun uitvoering rechtstreeks van die cd te komen). U kan echter niet weten wat u visueel gemist hebt.
En dan was het de beurt aan de grote afsluiter van eigen bodem: dEUS.
Toen ik voor de eerste keer vernam dat zij het festival mochten afsluiten had ik iets van “Zeg, niet overdrijven”. Maar ik was fout. Ze leverden een prachtig slot af voor deze prachtige editie.
Het nam niet weg dat ik enorm blij was dat ik naar huis kon.
Stikkapot en zonder t-shirt.

WINNER: And Justice for all!
LOSER: Mijn lichaam.

Ook deze morgen besloot de zon mij vervroegd uit de tent te jagen. Ach, al bij al niets wat een douche niet kan oplossen. Trouwens, beste vrienden, jarenlang heb ik vastgehouden aan het imago: Er wordt niets gewassen buiten de tanden. Maak niet dezelfde fout, een douche nemen op de camping is wonderbaarlijk. Na de douche en de spek met eieren richting heilige wei waar ook vandaag weer een onverwachte extra: Galactic. Niet dat het met volle concentratie gevolgd kon worden, twee dagen eisen al serieus wat tol. Maar ik heb me zeker niet verveeld tijdens hun optreden. Kan natuurlijk ook altijd aan het gezelschap hebben gelegen.
Ik wist niet dat die mannen van MGMT zo jong waren. Echt jammer dat de mannen zo vroeg op de derde dag kwamen, een tijd dat ik liever nog wat bijslaap. Toch, wat ik hoorde klonk niet slecht (Hoe vet en uniek is Electric Feel niet?). Binnen de Marque gaan staan: willen maar niet kunnen. Zeer jammer. Volgende keer beter!
BTW: Ik denk niet dat ik hoef uit te melden dat ik Gossip heb gemist, toch?
Maar een uurtje later was ik veel fitter en kon ik me wel naar de tent begeven. Daar stond namelijk een van de optredens van de editie te wachten: Band of Horses. Ik kan niet meer zeggen dan: de verwachtingen waren hoog en ze werden meer dan ingelost. Er zijn er niet veel die ze dat nadoen. Kopen die CD, niet twijfelen (en weer dat t-shirt probleem, dju toch).

Hoeveel keer heb ik Editors al gezien, een zeer moeilijke vraag. Maar ze blijven wel keer op keer een puike prestatie neerzetten. Respect!
Vrienden, juicht! Kings of Leon waren zowaar geweldig! Derde keer, etc!
U heeft misschien in het verslag van de vorige twee dagen een trend ontdekt, de derde laatste artiest heeft het vlaggen. Ik kan u wel zeggen dat Ben Harper toch net iets beter klonk dan die anderen tijdens het eten.
Als je mij vraagt wel feestje ik met enorm veel spijt heb gemist, dan is het wel dat van Gnarls Barkley. Maximum score bij Humo, is heb er nog geen enkele andere gevonden. Maar ook hier weer was het alternatief niet slecht. Eerlijk: ik had schrik dat het hoofdpodium geen goeie zaak zou zijn voor Sigur Rós. Ik was verkeerd en daar zeer blij om!
Radiohead kan bij mij niets verkeerds doen. Je zou je kunnen afvragen of ze wel een slecht optreden kunnen geven. Een prachtige afsluiter van de voor mij beste dag van Werchter 2008.

WINNER: Band of Horses, Band of Horses en nog eens Band of Horses!
LOSER: De Schuer, omdat hij de Gnarls tegenover Sigur Rós heeft gezet.