Ik was nog klein. Ergens tussen 0 en 14.
Mijn excuses dat ik niet verder in detail kan treden, maar om een of andere reden heeft mijn brein ooit besloten de database op te ruimen. Net zoals Outlook je soms komt vragen om je oude mails te archiveren, met dit verschil dat de timestamps achterwege zijn gelaten. Gebrek aan plaats waarschijnlijk.
Samen met mama, papa en zusje keken we geregeld naar “Tien om te Zien” op de toen nog enige commerciële zender. VTM was toen koning en de staatszender trok op niets, althans door de ogen van de kleine ik. En daar zag ik ze voor het eerst. Ze kwamen op het podium met jeansbroeken, t-shirtjes van de Gamma en klakken van den IKEA en ze zongen over een dikke man genaamd Lu.
The Clement Peerens Explosition (CPeX) stond vrij snel op Het Lijstje. Het Lijstje bevat de groepen die ik in mijn leven Live wil zien en is tot de dag van vandaag nog steeds niet neergeschreven, het leeft in mijn hoofd. Maar CPeX staat daar op, naast ronkende internationale namen, sommigen waarvan het zelfs niet meer mogelijk is om ze nog live te zien.
Na vanavond zal CPeX verdwijnen van dit lijstje.