Night Of The Proms 2004: 20 jarig bestaan

Gisteren naar NOTP gaan kijken. Ik ga nu reeds enkele jaren naar dit jaarlijks gebeuren en had direct na de voorstelling iets van “Beste Proms ever”. Het visuele aspect is stevig veranderd. Als trouwe bezoeker, en dat komt ook voor de voorstelling op de schermen, zal je veel veranderingen merken. En dat kan enkel aangemoedigd worden!
Maar laten we nu wat kritischer worden. De artiesten…

• Eerst hadden we Shaggy. Ik vroeg me echt af wat ik me daarbij moest voorstellen. Shaggy met achter zich een symphonisch orkest. Wel al bij al is dat heel goed meegevallen. Maar ik denk eerder dat ik Il Novecento hiervoor moet bedanken.
• Joe Cocker doet zijn ding en ik denk dat iedereen het erover eens is dat hij dat gewoon goed doet. Zonder meer.
• James Brown, mensen toch. Je krijgt een echte legende te zien voor je. Uiteraard weet je dat deze man geen vlotte twintiger meer is (hoewel hij probeert!). Maar deze act heeft het meer van de glitter en de achtergrondzangeresjes. De man kan nog wel steeds kressen.
• Verrassingsact: Natalie Choquette. Je moet je inbeelden dat gisteren wel de dag was dat zowat alle studentenverenigingen van Antwerpen present waren. Het is dan wel jammer dat je een sopraan programmeert als je weet dat een paar dagen ervoor The Pointer Sisters op dat podium stonden.
• John Miles is al jaar en dag de stem van de Proms en daar heeft niemand iets op tegen.
• Damian, een pamfluitspeler. Tja, de Proms zet tegenwoordig altijd zo iemand ertussen en het brengt afwisseling dus waarom niet.
• Kristien Hemmerechts kwam gedichtjes voordragen…

Hetgeen wel opvalt is dat de Proms meer en meer van zijn oorspronkelijk concept aan het afwijken is. De tijden dat voor elk modern nummer een klassiek werd gespeeld begint plaats te ruilen voor “Moderne muziek ondersteunen met een symphonisch orkest”. Dit heeft zijn positieve en negatieve kanten.

Ik heb een leuke avond beleefd, laat ons het daar bij houden.