Ik zeg niets; Cantona heeft geen vraag gesteld. De toon van zijn stem is hoog. Hij praat als de vrouwen op de binnenplaats van Jojo. Het is de stem van de afgunst.
‘Waarom wil hij dat je voor Rap speelt?’
‘Ik moet spelen, anders word ik niet ontdekt.’
‘Maar waarom daar? Wat voor afspraak heeft hij met die mensen van Rap gemaakt?’
‘Dat ik daar voetbal tot ik naar Ajax ga.’
Cantona begrijpt weinig van de voetballerij. Hij is een buitenstaander. Hij begrijpt Leolo niet. Hij begrijpt niet dat Leolo ook wil dat ik bij Ajax kom. Net zoals mijn schoonvader. Het leven is een gok en ik ben een lot. Zij nemen de gok. Ze zetten in en ze doen hun best om te winnen.
‘Zo werkt het niet, Wembley. Leolo doet zijn best voor zichzelf. Hij zal er zeker voor zorgen dat je bij een club terechtkomt waar je geld kan verdienen. Maar niet bij een club waar je een echt contract krijgt, waar het salaris direct naar jou gaat, want dan verliest hij de controle. Zelfs als je goed genoeg bent zal hij je nooit bij Ajax brengen, want zodra je daar bent, heb je hem niet meer nodig. Hij is alleen nodig wanneer je bij kleine clubs speelt, clubs die spelers onder de tafel betalen, clubs van ambitieuze voorzitters.’
‘Dan ga ik zelf naar Ajax.’