Een leidmotief – naar het Duitse Leitmotiv – is in zijn oorspronkelijke betekenis een muzikaal thema dat in een opera, of algemener het muziekdrama steeds terugkeert als in de tekst of op het toneel een bepaalde figuur, gedachte of voorwerp verschijnt.
Na de editie vorig jaar in de Zoo van Antwerpen keek ik enorm uit naar de editie van dit jaar van TEDx Flanders. Al was het maar om de locatie: De Vlaamse Opera te Antwerpen. Ik deed enkele maanden geleden een abonnement voor de klassiekers kado aan Evelyne en nam voor de gezelligheid er zelf ook eentje. Ik heb dit weekend het prachtige gebouw kunnen bewondernen en zal dus niet afgeleid zijn als we in December naar de eerste voorstelling gaan kijken.
Maar TEDx draait, zoals TED zelf, om woorden en ideeën. Deze editie was de beste ooit. Maar… na een moeizame start. Zo ben ik echt geen fan van schelpenblazers en heb ik geen boodschap aan een onderwaterfotograaf die nog maar eens komt vertellen hoe slecht onze planeet er wel niet aan toe is. Als hij een originele oplossing had bedacht had ik graag zijn woorden helpen verspreiden maar het vegi-dag concept kennen we ondertussen wel allemaal al. Gelukkig kon ik verdwalen in zijn foto’s die op de achtergrond werden getoond.
Om half elf werden we dan wakker geschud. Olivia U. Rutazibwa toonde ons in de meest ontwapenende manier hoe wij als Vlamingen al dan niet onbewust omgaan met mensen van een andere huidskleur. Het verhaal van de andere kant, zonder met de vinger te wijzen, maar door ze op de wonde te leggen. Het deed me denken aan een test die Gladwell in een van zijn boeken aan haalde, de Impliciete Associatie Test, die aantoont hoe de maatschappij waarin we leven ons een vooroordeel geeft. Misschien neemt u die beter ook maar eens.
Toen ik enkele weken geleden het programma bekeek viel Aagje Beirens me onmiddelijk op. Zij trekt naar scholen en vraagt kinderen om een machine te bedenken.
link naar video
Wat ik niet wist is dat deze machines ook gemaakt werden. Check die Spocker! WANT!
Na een verplicht nummertje van iemand van de Opera kwam een van de hoogtepunten van de dag: John Hunter. Hij kwam vertellen over zijn World Peace Game, iets wat hij ook deed op TED2011. Een spel dat kinderen toelaat samen een land te besturen, ieder zijn rol. Er zijn regels en echte, wereldse problemen en er zijn variabelen. Een complex gegeven waar kinderen van 9 jaar perfect blijken mee om te gaan.
De namiddag begon met een unieke blik achter de schermen van het gebouw: een open repetitie van een operakoor. Iets later kwam Molly Crocket met een paar schokkende vaststellingen: morele overwegingen blijken een zelfde waarde in ons hoofd te hebben als feiten, waardoor we emotioneler reageren. Maar deze overwegingen blijken variabel. Zo blijken gevangenen meer kans te hebben op een vervroegd vrijkomen als de rechter die daarover beslist net gegeten heeft. Maar ook proeven met seratonine lijken ons soepeler op te stellen voor onderhandelingen.
De boodschap van de namiddag leek duidelijk: ofwel laten we kinderen een nieuwe regering vormen, ofwel zetten we alle onderhandelaars aan de Prozac.
Van de rest van de namiddag onthoud ik vooral de muzikale verfrissingen van Stijn en Dez Mona en een talk over onze falende economie en hoe een tweede, aparte, deze zou kunnen redden. Jean Paul Van Bendegem zorgde voor een hilarische afsluiter. Ik zou me trouwens graag willen verontschuldigen bij Saskia en Sander die vlak naast me zaten tijdens die presentatie.
U merkt het, een dag vol inpiratie en verhalen die je bewegen. Te veel om neer te kunnen pennen en ook te veel om over te twitteren. Misschien is het omdat ik meer wil luisteren of omdat ik de boodschap niet kan overbrengen in 140 characters, maar TEDx Flanders was niet het event om te kunnen live-tweeten. En nu ik er over nadenk… misschien is geen enkel event dat.
Paar puntjes van kritiek:
- Ianka zou echt wel iets aan haar Engels mogen doen (of ik ben gewoon geen fan van haar als presentatrice)
- Sprekers liepen meer in de schaduw dan in het licht
Maar verder: best yet. Hou de website in de gaten want de filmpjes van alle talks worden ondertussen ge-upload. Blij dat ik het heb mogen meemaken, jammer dat ik niet naar het gemaskerd bal kon. Maar thuis wachtte mijn zoontje. En een fles champagne, want ik heb een beetje de raad van Ine en Catherine gevolgd. Maar dat is een ander verhaal.
