Gisteren zou de meest depri dag geweest zijn van het jaar. Niet voor ons, want wij gingen naar de gynea voor een zogenaamde 3D echo van onze zoon.
Eerst kwam hij goed in beeld
maar al snel had hij het door dat we aan het kijken waren en begon ontdeugend te lachen
om daarna verlegen weg te kruipen.
Awesome.
(en zonder bril)