Deze ochtend, iets na 9, wandel ik naar de bakker. Daarbij wandel ik voorbij Restaurant ‘t Peerd. Ik, en waarschijnlijk ook de eigenaars als ze wakker worden, stond een verrassing te wachten:
Als deze ‘boodschap’ u als een raadsel overkomt geef ik u nog een kleine hint mee: op de eerste verdieping, boven het restaurant, hangt een vlag van Germinal Beerschot tegen het raam.
Voetbal leeft. Nog steeds, zo blijkt.
(en ja, volgens mij zijn het echte)
Het was onwaarschijnlijk koud in Vak N2 op ‘t Kiel. Soms zorgt het voor een déklik, een nieuwe trainer, en dat gedacht bracht toch enige warmte. Jammer genoeg kregen we voor de zoveelste keer het deksel op de neus. Mijn ouders zaten lekker warm waar het wel goed ging maar ik begon tekenen van onderkoeling te verschijnen bij het tweede doelpunt voor Lokeren.
Cynisme troef. Waves inzetten, “in twiede klas ist oek plezant” scanderen, … je kan niet zeggen dat de ratten hun humor verliezen. En volgens mij zongen ze op een gegeven moment iets treffend: “Een nieuwe trainer is niet genoeg”. Nu, ik ga me niet uitspreken over, ik zeg zo maar iets, management, maar misschien hebben we inderdaad nog iets anders nodig. “Nief shoes”, bijvoorbeeld.
Nike lanceert een nieuwe voetbalschoen en zoals je uit de reacties hierboven kan merken, het is eens iets anders: de Mercurial Vapor IV, en hij is roos. Meer info over deze schoen kan je hier vinden en om deze lancering te vieren heb ik misschien wel iets voor jou.
De volgende UEFA match van Standard is tegen Sampdoria Genua op 3 december. Voelt u mij al komen? Yup, ik mag daarnaartoe en heb daarna zelfs een meet&greet met spelers van Standard! Maaaaaaaaaar… aangezien ik die avond reeds iets te doen heb mag jij misschien.
Dus, wil je naar die match in mijn plaats en ben je bereid er een verslagje over te schrijven daarna? Let me know, misschien trekt die onschuldige hand jou wel ;)
Zaterdag was de laatste thuismatch van de ratten dit seizoen. Eentje om niet snel te vergeten. Wat een feestvolle wedstrijd moest worden, om het toch wel prachtige seizoen af te sluiten, werd door het overlijden van Maarten De Smedt een wervelwind aan emoties. Maarten is een van de oprichters van supportersclub Armata Viola, een zeer sympathieke groep supporters die steeds voor ludieke acties en enorme sfeer zorgen. Een sfeerclub, opgericht in het bekerjaar, die over heel het land worden geapprecieerd, zelfs bij onze “vijanden”. De hele club, samen met de spelers en supporters van KV Mechelen, zorgden voor aftrap voor een enorm kippenvel-moment. De spelers van beide ploegen liepen naar het vak van de harde kern en hielden een spandoek vast, terwijl enkele overgebleven spelers en mensen van het bestuur opkwamen met een bloemenkrans. Deze werden neergelegd in een hoek van het stadion waar een vlag wapperde met Maarten gezicht op. Door de boxen hoorden we “You’ll Never Walk Alone“, maar voor de rest was het zeer stil in het stadion. Iedereen recht. Banners verschenen in zowel ons supportersvak als dat van KV Mechelen die Maarten’s naam droegen terwijl iedereen begon mee te zingen, eerst zachtjes, maar steeds luider waardoor je haar nog meer recht kwam en er zelfs tranen in de ogen bij velen verschenen. Velen, die hem misschien nooit hebben gekend en jammer genoeg ook nooit zullen kennen.
Maarten overleed in de bus op weg naar de match tegen Bergen vorige week en was 27 jaar. Dat is de leeftijd die ik nu ook heb. Het doet een mens wel nadenken als je daar zo staat. Je hart dat gewoon denkt dat het genoeg geweest is. Ondertussen was het lied afgelopen en werd het volgende ingezet. Een grotere stijlbreuk met het vorige is haast niet mogelijk: een voetbal-feestplaat met de titel “Bostero Soy“. Een raar gevoel, maar dit was zijn nummer, zijn favoriete supportersnummer. Confetti, vlaggen, gejuich… een explosie in het supportersvak maakte iedereen klaar voor het spektakel dat ging volgen.
Bedankt supporters, zowel van GB als van KVM voor dit moment. Bedankt bestuur voor het erkennen van het belang van zo iemand. Bedankt spelers voor die match. Maar bovenal, bedankt Maaarten, voor alles dat je gedaan hebt. Ik kende je niet, maar ik zal je niet vergeten.
Het was laat gisteren. Waar halen ze het om een match als Germinal Beerschot – Anderlecht op een zondagavond om 20u30 te zetten? Maar het zal ons na 90 minuten worst wezen met zo een uitslag. Buiten de koppijn deze morgen dan.
Kort en bondig: Anderlecht zit met een serieus probleem. Niemand, echt niemand van de elf die daar op het veld stonden konden mij behagen. Neem nu Pollak. Wat heeft die gekost? 4 miljoen? Jongens toch…
Anderlecht geraakt steeds dieper in een dal en wij worden met de match beter, dus het was een goed moment om nu tegen Anderlecht te komen.
Nog een klein puntje: enorm veel respect voor het groepje Anderlecht supporters die zijn blijven staan toen de rest van hun vak al weg was om onze spelers een applaus te gunnen. Groots.