Pfffrt

Kapot ben ik. Nog nooit zo naar een weekeind uitgezien als nu.
Het spijt me voor het niet zo goed onderhouden van de site maar op professioneel gebied loopt het de spuigaten uit. En dat weegt door op een mens. Ik leer nu, want leren moet ik nog veel, dat de werkplaats een harde wereld is. Een collega zei me gisteren dat er in de zakenwereld geen vrienden bestaan. Als je als ik bent, en alles vrij rooskleurig ziet en huppelend enthousiast door het leven gaat, komt zoiets hard aan, en zeker als je er echt mee geconfronteerd wordt. Collega’s en bazen geven, au fond, geen bal om je (met uiteraard enkele uitzonderingen die de regel bevestigen). Ze geven om het werk dat je doet, en hoe je het doet. Iedereen is vriendelijk, uiteraard, maar eens er een negatieve sfeer gaat hangen lijkt alles anders. Alsof je een virus hebt opgelopen. Althans zo blijkt het als je in een dipje zit. Hoogstwaarschijnlijk is het niet zo (hoewel bij sommigen…), en met die gedachten beginnen rondlopen is slecht. Je maakt het enkel erger voor jezelf.
Onthoud gewoon dat die waarmee je werkt niet bepaald door een vuur voor je zullen gaan. Hun eigen hachje blijft de hoofdzaak, hoe goed je er ook mee overeen komt. Ik hoop echt voor deze mensen dat ze in hun vrije tijd anders zijn

Voor de collega’s die dit zouden lezen, neem het niet persoonlijk op. Ik ben niet schijnheilig en laat duidelijk weten/blijken wanneer ik een probleem met je heb. Als je dit al leest is de kans groot dat ik het eerder voor je heb ;)
Ik moest dit gewoon er even afwerpen om mijn weekeind goed in te gaan zodat ik kan ontladen en maandag vol goeie moed en optimisme weer naar die plek kan gaan waar ik tot voor enkele weken zo graag aankwam in de ochtend.