Michiel en Rosa

Michiel en Rosa woonden 13 jaar in een bos, dat, uiteraard, heel ver van hier vandaan ligt, verkleed als 2 beren. Ze kozen deze levensstijl uit gemakszucht omdat ze nu eenmaal niet graag met andere mensen in contact kwamen.
Het begon allemaal toen ze elkaar het ja-woord gaven. Tot dat moment waren ze beide van de populairste mensen in het stadje waar ze woonden. Ongeveer iedereen kende hen en keek naar hen op. Op school hadden ze beiden ongeveer alle coole kids wel gehad en het was een voor de hand liggend gevolg dat ze uiteindelijk met elkaar door het leven besloten te gaan. Na hun trouwfeest, waar ongeveer iedereen van de stad op uitgenodigd was, vertrokken ze op huwelijksreis naar een land hier, uiteraard, heel ver vandaan. Daar aangekomen werden ze geconfronteerd met een voor hen tot dan toe nog onbekend fenomeen. Ze waren alleen. Met elkaar dan. Ze dachten de eerste dagen buitenshuis door te brengen om niet te veel met het fenomeen geconfronteerd te worden (only babies like change), maar al gauw bleek dat het niet veel verschil maakte. De stad waar ze hun witte broodsweken door brachten had namelijk enkele dagen voor hun komst besloten collectief zelfmoord te plegen. De redenen voor deze drastische beslissing zijn nogal ingewikkeld en hebben te maken met een olifant, 7 kaarsen en Mark Reynebeau en is enorm bekend in alle aangrenzende steden, dus u begrijpt dat ik daar niet verder op zal ingaan.
Het koppel bracht dus voor de eerste keer in beiden hun leven een tijd door met slechts elkaar als sociaal contact. Geen vrienden om tegen op te scheppen, geen slijmerds die naar hen opkeken.Het was een ongelooflijk positieve ervaring. Dit bracht hen tot het besluit, zonder overleg, om dit zo voor de rest van hun leven te houden. De keuze om dit als beer te doen heeft te maken met een oude fascinatie van Michiel, en het voordeel dat dit privacy-gewijs met zich meebracht was doorslaggevend bij Rosa.

Michiel zat op een omgezaagd boomstronkje, op de dag van hun 13-jarig huwelijksfeest. Hij had voor de gelegenheid 2 mooie zalmen kunnen bemachtigen uit het riviertje dat door het bos liep en was deze boven een vuurtje aan het klaarmaken. Rosa verscheen van achter de braambessenstruik. Ze stond stil en keek naar haar knuffelbeer. Ze ademde diep in en fluisterde zijn naam. Michiel draaide zijn hoofd en bekeek zijn vrouw liefdevol terwijl hij aan het spit bleef draaien.
“Dag lieverd!”, sprak Michiel met een brede glimlach.
“Kijk eens wat ik te pakken heb gekregen.”
Rosa bekeek vluchtig de zalmen en glimlachte kort.
“Schat, ik moet je spreken.” sprak Rosa.
Michiel draaide zich nu helemaal om en bekeek zijn vrouw bezorgd.
“Michiel, ik verwacht een kleine beer.”
Ik ga de intieme gesprekken die toen volgden hier niet ten berde brengen, maar u kan zich wel inbeelden dat beiden beren na jaren van geluk met elkaar een nieuwkomer niet zagen zitten.

De zelfmoord van de twee beren is ondertussen in de naburige steden gekoppeld aan de zelfmoorden die 13 jaar daarvoor plaatsvonden en hebben dus dezer dagen ook een olifant, 7 kaarsen en Mark Reynebeau als aanleiding. Ik vond het mijn plicht dit even recht te zetten.