Deze ochtend, iets na 9, wandel ik naar de bakker. Daarbij wandel ik voorbij Restaurant ‘t Peerd. Ik, en waarschijnlijk ook de eigenaars als ze wakker worden, stond een verrassing te wachten:
Als deze ‘boodschap’ u als een raadsel overkomt geef ik u nog een kleine hint mee: op de eerste verdieping, boven het restaurant, hangt een vlag van Germinal Beerschot tegen het raam.
Voetbal leeft. Nog steeds, zo blijkt.
(en ja, volgens mij zijn het echte)
Een relatief eenvoudige truuk om vrienden en familie te verbazen. Hieronder verklap ik u het geheim om vroeg in de aflevering reeds te kunnen zeggen wie het gedaan heeft.
Bekijk de acteurs. Neem de vaste cast weg en zoek het bekendste gezicht dat overblijft. Tadaa, de dader.
Nee serieus, ik heb het nu al een paar keer voor mezelf kunnen doen en enkele dagen geleden, bij een aflevering van The Mentalist, dierf ik het. Ik zei tegen Evelyne, slechts enkele minuten in de aflevering dat de eigenaar van de stal, Cobb Holwell het gedaan had. Waarom? Omdat ik Jim Beaver herkende uit Deadwood. Simple as that.
Disclaimer: deze methode garandeert uiteraard geen 100% slaagkans, maar als u bereid bent soms eens op uw bek te gaan zal deze methode zeker genoeg zijn vruchten afwerpen. Hoe meer series u kijkt, hoe beter de resultaten.
Zoals je (hopelijk) wel gemerkt zal hebben, blog ik terug meer. Het is een terugkeer die best goed voelt. Ja, ik geef twitter de schuld. Een van de dingen die me origineel tot het bloggen bracht was de communicatie, de reacties, het tweerichtingsverkeer. Twitter is op dat vlak een instant drug en daar ligt ook de basis van diens populariteit. Dat, en het feit dat het veel onbereikbare mensen plots bereikbaar maakt.
Weet je nog dat ik probeer minder snel een mening te vormen? Wel, dat is niet eenvoudig en ik heb het gevoel dat dit een langere weg gaat zijn dan ik aanvankelijk dacht. Ik ben zo enorm snel met het vormen van een mening dat ik er zelf van schrik.
Een terugkeer naar focus. Alle stromen worden zorgvuldig onder de loep genomen, alle ‘clutter’ er uit. En in dat opzicht is het idee achter Path goed: een sociaal netwerk waar je maximum 50 vrienden hebt. Want 50 vrienden, beste vrienden, is al heel wat. Héél wat.
Ik heb hem, ik heb hem, ik heb hem! Mijn favoriete console, de Xbox 360, werd juist nóg beter. Kinect zorgt ervoor dat jij zelf de controller bent. Geen kaske meer nodig, je doet alles met je lichaam.
Dat is de salespitch. Natuurlijk moeten we dit een beetje verfijnen: een bepaald soort games zijn mogelijk zonder controller, en dat merk je aan de games die beschikbaar zijn bij lancering: het gaat hem om beweging. Kaskraker genres zoals shooters zijn er nog niet, en ik ben dan ook enorm benieuwd om te zien of dit gaat gebeuren. Shooters = nauwkeurigheid, en ik stel me al vragen bij de controller van de Wii, laat staan als je er geen hebt.
Toch sta ik best nog versteld van de nauwkeurigheid. Bij Kinect krijg je het spel Kinect Adventures. Het is lekker intensief maar helaas ook enorm repetitief. Het spel bestaat uit een 6-tal mini games en die heb je snel doorgenomen. Wat het spel wel doet is:
And let’s face it, daar gaat het om want er moeten games verkocht worden. Nog enkele leuke gimmicks is de feedback die het spel geeft. Tijdens het spel worden foto’s genomen van de speler/spelers en die kunnen geupload worden naar KinectShare waar ze 14 dagen ter beschikking zijn. Voorbeeldje (zie je ook gelijk de kwaliteit):
U ziet het, Evelyne is duidelijk niet onder de indruk van mijn moves (hoewel ik die laatste best vet vind). Daarnaast krijg je ook bij het afwerken van een uitdaging een trofee, de zogenaamde Living Statues. En die kan je doen bewegen! Zie hier mijn zeer “originele” … euh… inzending.
Kinectshare laat het toe je media binnen de 14 dagen te downloaden, printen en… sharen op facebook. Goed idee, maar de uitvoering is toch wat slordig. Wat gebeurde er toen ik op de facebook knop klikte? Dit:
Wat doe je dan? Surfen naar Facebook en uitloggen en terugkeren naar Kinectshare. Take a wild guess what ik kreeg toen ik daarna terug op die FB share knop klikte. Juist ja:
Te gek voor woorden. Maar kom, het werkte wel toen ik via KinectShare inlogde op facebook:
Yup, u ziet het, mijn choreo voor mijn Dance For Your life deze avond is zo goed als klaar, een mix van Hip-Hop en Modern. Speaking of which, ik hoop snel (ook voor Evelyne) Dance Central te pakken te kunnen krijgen, maar die was uitverkocht (I wonder why…).
Wat de vergelijking betreft met Playstation Move en de Wii… Ik kan niet spreken voor de Playstation move, maar het lijkt me dat Microsoft met de Kinect een beetje naast de anderen gaat. De ervaring is heel anders dan als ik met de Wii speel, het zijn ook heel andere games. Dus wat mij betreft is er een strijd tussen Playstation Move en de Wii, maar doet Microsoft hier niet aan mee en zorgen voor iets nieuws.
Conclusie: super fun, zeker als later Twinkel mee gaat spelen 
. Hier en daar nog wat kleine dingen die mogen verbeteren. Of het de investering waard is? Dat zal van de games afhangen, maar ik heb een goed gevoel. Ik ben ook benieuwd naar andere toepassingen die ontwikkeld gaan worden. Wat prijzen betreft: Dreamland heeft de goedkoopste Kinect en kinectgames in mijn vergelijking.
One more thing: de Kinect heeft best wat plaats nodig. Hou er rekening mee als je het wil kopen.
Gisteren was het 11 november en dat is wapenstilstandsdag. In België herdenken we het einde van Wereldoorlog I en iedereen die toen en in andere oorlogen gesneuveld is.
In de kleine 30 jaar die ik al heb mogen rondlopen op deze planeet, heb ik een enorm respect gekregen voor wat velen toen hebben gedaan opdat ik hier nu kan leven zoals ik het doe. De oorlog ligt nu bijna 100 jaar achter ons en dat wil zeggen dat het aantal mensen die erover kunnen vertellen verdwijnt. Enkele weken geleden hoorde ik mijn grootmoeder voor het eerst vertellen hoe ze hier in Antwerpen als kind moest gaan schuilen toen de bommen vielen. Als ik de Last Post in Ieper hoor, krijg ik steevast tranen in mijn ogen.
Als ik dan hoor dat het gisteren – enkel in België – vrouwendag is, dan begrijp ik dat niet. Call me old fashioned.