Het duurde even om echt een verslagje te krijgen omtrend Second Life. Dit omdat ik het eerst wat moest ervaren en ik er niet elke dag opspring. Maar ik kan je al vertellen dat ik het wel zou gewoon kunnen worden. Voor wie nog geen idee heeft wat Second Life is, bekijk even mijn vorige post.
De eerste weken in de wereld deed ik niets dan de wereld afreizen. De wereld blijft maar groeien en er valt veel te zien. En niet alleen omdat er leuke dingen te doen zijn! Velen van de bewoners van SL zijn meesters in het ontwerpen en/of bouwen. Zo kan je vele, echt wel knappe dingen zien, zoals de gezonken stad Atlantis, enkele gebouwen die zo uit de LOTR-verfilming komen en ook volledig uit eigen fantasie gemaakte eilanden. Ik kan blijven opsommen wat ik allemaal al ben tegengekomen.
Zoals ik al eens kwam te zeggen zijn de mensen in SL van de vriendelijkste soort en dat is zeer handig om mensen te leren kennen en contacten te leggen. Dit aspect werd in Wired aangehaald door een voorbeeld waarbij een organisatie SL gebruikt om mishandelde kinderen terug sociale vaardigheden bij te brengen.
“They easily get in touch with people that they don’t personally know,” said Llewelyn, explaining how the children, who are forced into hiding to get away from abusive parents, benefit from the game. “This means we seem to break a barrier of socializing.”
Te handig want je hebt vrienden nog voor je het weet! En daar is misschien een puntje waar ik beginnende SL-ers wil waarschuwen (geen nood om schrik te krijgen ;)). Er is een functie in SL waar je vrienden kan maken. Ik bedoel niet dat met deze functie een grijparm uit je borst komt om de persoon bij de keel te nemen tot hij of zij akkoord gaat om jou vriend of vriendin te zijn. Nee, de persoon, als hij/zij akkoord gaat, wordt dan toegevoegd aan je lijstje met vrienden en jij in die van hem of haar. Het voordeel is dat je hiermee kan zien of hij of zij online is en zo gemakkelijk met je vrienden in-game kan IM-en (zoals MSN). Niet dat het je vriend hoeft te zijn om er mee te kunnen IM-en, dat kan anders ook. De keerzijde van de medaille kan voor sommigen niet zo leuk zijn. Je kan je vrienden tracen (en zij jou dus ook). Ze kunnen je weten te vinden, waar dan ook in de wereld. Hou er rekening mee voor je zomaar in het wilde weg, zoals ik in het begin, iedereen tot vriend maakt.
Ondertussen heb ik al enkele vrienden die ik toch geregeld terugzie. De meesten heb ik leren kennen in wat voor mij een van de gezelligste plaatsjes is: The Elbow Room. The Elbow Room is zowat het kleinste pubje dat ik al gezien heb, maar dat toch zeer geregeld stampvol zit. Altijd wel iets te beleven: van een woordraadspel tot een filmvertoning op het dak. Over films gesproken, ik heb zelfs al een cinemacomplex gevonden! Ha!
Bronwen, die mee met Elex the Elbow Room uitbaat, was zo goed wat tijd uit te trekken om mij de beginselen van het bouwen in SL bij te brengen. Het bouwen is gebaseerd op basisvormen die dan aangepast kunnen worden in alle richtingen, vormen en kleuren (Om alle beginselen bij te brengen is er ook een gebouw in SL die stap voor stap alles uit de doeken doet wat bouwen betreft: The ivory Tower. Een aanrader!). De catch is dat bouwen leuk is en het verslavend wordt. En dan heb je grond nodig…
Ik bezit nu een lap grond waarop Bronwen met een beetje hulp van mezelf een huis op heeft neergezet. Casa Clopin is een feit en wordt ingericht ;) Op het tweede stukje grond (jaja, het gaat vooruit) komt binnenkort iets. Wat? Ik weet het zelf niet zo goed… Winkeltje met kledij? Caféke? Minuscuul cinemaatje voor zeldzame films? Wie weet…
Screenshots volgen!
Second Life proberen? Hierheen!
