Kijk, dat zijn zo van die dingen die voor mij een soort orgasme moeten worden op vlak van films: Alice in Wonderland verfilmd door Tim Burton met Depp als Mad Hatter.
Dat is een persoonlijke held die samen met een van zijn (en mijn) favoriete acteurs een van de meest belangrijke boeken in mijn leven verfilmd.
Ik zou niemand liever dit boek onder handen willen zien nemen, ik zou hoogstwaarschijnlijk niemand anders The Mad Hatter willen zien spelen, maar dit komt te vroeg in mijn leven. Dit zou hetgeen moeten worden waarvan ik zeg: “Ok, nu heb ik alles gezien, beter kan het niet, I can die in peace now”. En toch, nu ik het gelezen heb, kan ik niet wachten tot 2010. Really…
Je kan je de wervelwind aan emoties niet inbeelden die door me heen ging bij het lezen van die aankondiging.
Doodangst, gepaard met het gevoel een kind heeft op 6 december.
(En wie gaat de Cheshire Cat spelen? O.O)
(Helena Bonham Carter als The Queen of Hearts?)
(Head exploding in 5…4…3…)