Nostalgie

Tijdens de zomermaanden vertik ik het een jas te dragen. Natuurlijk zijn er grenzen, maar als het zoals vanmorgen slechts een beetje plenst en het niet al te fris is, dan loop ik in mijn t-shirt rond, zijt maar zeker. Niet door gebrek aan jas, hoor. Gisterenavond ben ik bij mijn ouders nog een berg kledij gaan halen. Of toch een deel ervan, want het overgrote deel was voor distributie naar anderen. On-voor-stel-baar hoeveel kledij ik in mijn kleerkast had zitten. En even onvoorstelbaar is hoe lang ik mijn ouders met die rommel heb laten zitten.

Het sorteren ging vrij vlot. Toch blijft er nog een enorme vuilzak vol kledij die ik nu nog in mijn kast thuis moet zien te krijgen. Het weekend-project voor deze week ligt bij deze al vast. Maar er was nog meer! Ik heb namelijk nog een paar kartonnen dozen ginds staan die ook de reveu moeten passeren. De niet-kledij spullen zullen we maar zeggen. Waaronder dit item, dat wel al mee is gekomen:

Ja, inderdaad, voelt u de nostalgie ook al borrelen? Game Boy, first gen zullen we maar zeggen. Aangezien ik en mijn zus er een hadden, heb ik mijn exemplaar meegenomen en het ander in de handen van ons mama gelaten. U moet namelijk weten dat er een diepe verslaving heerste ten huize De Mulder als het op Tetris aankomt. Ah, al die keren dat ik tegen haar of tegen mijn zus heb liggen spelen: 2 Game Boy’s verbonden met een kabeltje. Ronduit schitterend. Toen ik gisteren bij mijn ouders aankwam, zat mama al in de zetel te spelen, het gekende deuntje me al van ver verwelkomend.
Maar mijn echte verslaving is dat andere spel: Zelda – Link’s Awakening. Whoa!

Misschien was het toch geen goed idee dat mee naar huis te nemen, hmm…
BTW, zus, wanneer komen jullie eens Catan spelen, trouwens?