Category: Lifelog

Dag 2. Ik moet zeggen dat ik niet gekookt heb gisterenavond. Ik was het wel van plan!
Rodn de middag contacteerde Kraist me dat hij Ocean’s Twelve eens wou gaan zien. En wie zegt daar nu nee tegen?
Dus wist ik al snel dat het iets moest zijn dat ik snel kon klaarmaken (Ik stop om 17u met werken en moest tegen 19u15 aan de cinema staan). Terwijl ik daarover aan eht nadenken was belde mijn zus om te zeggen dat zij bij haar vriendje zijn grootouders gingen eten en dat die mensen erop stonden dat mijn zus een potje voor mij mee zou terug nemen. Tja… wat zeg je dan he. Nu hoop ik dat mijn eigen grootmoeders dat niet te weten komen want die bellen ongeveer elke dag met de vraag of ik geen eten nodig heb (Waarom denkt iedereen dat ik niet zelf kan koken?).
Dus na de cinema stond er mij een potje “Pekesstoemp met worst” te wachten. Ik moet zeggen dat het enorm lekker was wel. Mijn dank!
Maar nu hang ik eraan. Die grootouders hebben voor morgen ook al eten meer in huis gehaald voor mij… Sommige mensen zijn te goed…

Ouders weg, het kot voor mij. (Buiten dan een zus die er soms rond huppelt maar kom, die heeft een vriendje en we weten allemaal hoe dat gaat ;)).
Ik dacht, laten we het ervan nemen. Ik stopte even bij de videotheek om een film.

Kort intermezzo:
Beste mensen van de videotheek,
Klantvriendelijkheid is een fenomeen dat de laatste jaren ferm is opgekomen. Ik ben er zeker van dat het ook u is opgevallen. De praktijk heeft uitgewezen dat zo goed als 100% van de ervaringen een positieve evolutie als gevolg hadden bij het toepassing van deze techniek. Helaas kan dit wel ingaan tegen u dagelijkse gewoonte van heel de dag film te bekijken. De techniek vraagt echter dat u met een glimlach de klant helpt en de film links laat liggen. Deze op pauze zetten is ook niet de manier want, u weet het misschien wel, maar de bedoeling van die tv-schermen in de winkel is niet zodat U waar u ook loopt in de winkel deze film kan bekijken, maar dat de KLANT dit kan doen. Begrijp me niet verkeerd, kijken mag, u bent ook maar een mens. Maar ik kan verkeerd zijn uiteraard. Ik probeer enkel te helpen.
Een tweede puntje is taalgebruik. Niet dat u wat sociaal mag klinken, integendeel, dat zou ik zelfs aanmoedigen. Maar u mag er ook niet met overdrijven. Zo plat als een vijg Antwerps praten is ook niet direct wat ik daar wil doen. Ik kan nog verder ratelen (zoals wat “er verzorgd uitzien op het werk” juist inhoudt), maar deze post gaat niet echt over jullie.

Na gekozen te hebben voor The Bourne Supremacy (ja, ik had deze nu eenmaal nog niet gezien), reed ik naar huis en begon aan de zoektocht naar eten. Ik trok de ijskast open en bekeek eens wat we nog allemaal in huis hadden.
Al vlug viel mijn oog op een pakje Tagliatelle. Ja, voorgekookt. Het is snel klaar en het is lekker, welcome to the modern age.
Maar wat erbij? Ik vond nog enkele plakjes zalm (van in den Aldi: die zijn echt wel lekker hoor!) en een doosje garnalen. Ik besloot deze op te warmen samen met enkele in stukjes gesneden tomaten. Om die tomatensmaak wat te versterken heb ik er zo een klein potje tomatenpuree bijgedaan. Toen ik dat uit de ijskast nam vielen er ook nog wat pijpajuintjes uit dus die heb ik er ook maar ingedraaid. Dit heb ik wat versterkt met peper en zout, want dat kappen ze overal in op die kookprogramma’s.
Al bij al bevatte dat sauspotje nog niet echt heel veel. Toch zeker niet genoeg (ik had dan al dat tomatenpureepotje eens met water gevuld en dat erbij gedaan). Het proefde wel lekker. Heel lekker al zeg ik het zelf. En even dacht ik het laatste ingrediënt eruit te laten maar al bij al heb ik het er toch bijgedaan, al was het maar voor het volume: room. Een goede keuze zo bleek! Ik serveerde dit alles met wat kaas en een rood Portugees wijntje. Sorry dat het fotootje zo klein is, ik heb het met mijn GSM moeten doen, ik vond het fototoestel niet direct.
PS: Mocht u denken dat ik hiermee wil pronken, de echte reden van dit relaas is om mijn moeder gerust te stellen mocht ze in Egypte online komen ;)

Tot zover dus avondmaal 1. Nu zit ik natuurlijk nog met een stuk of 5 dagen die ik moet zien door te komen. Daarom: stuur uw recepten door! Ik ben bereid alles te proberen buiten witloof, spruiten en bloemkool (ik denk dat dat alles is). Don’t ask :) Al uw suggesties zijn meer dan welkom via meel op kdemulder at gmail dot kommekes of gewoon hier in de comments!

Deze morgen reed ik zoals gewoonlijk naar mijn werk. Op de baan, rechts voor mij, reed een oude witte kever. Het bijzondere was dat het lichtje dat de nummerplaat aan de achterkant van de wagen moest verlichten, zachtjes knipperde. Na een kleine glimlach begon mijn toch wel aanwezige brein een link te leggen met het schermpje van mijn radio bij mijn oude twingo. Dat flikkerde namelijk altijd mee met de beats die uit de radio kwamen. Dus ik begon de frequentie af te schuimen en uiteindelijk vond ik de zender die mevrouw aan het beluisteren was. Mission accomplished.
Wat ik denk ik wil zeggen is dat het ‘s morgens zeer surrealistisch is in mijn hoofd en dat ik op zeer abstracte wijze kan vinden dat ik “goe bezig” ben.

Onze Bulex (of hoe dat ding ook noemt dat voor warm water in het huis zorgt) was toe aan een schoonmaak. De waakvlam liet het telkens afweten dus onze vaste loodgieter werd opgetrommeld. Zowel hem als ons stond een verrassing te wachten.

Het was blijkbaar echt wel nodig want al snel vroeg de man of hij het ding mocht openbreken aangezien hij veel vuil zag liggen waar hij niet direct aankon. Hij vermeldde het woord brandgevaar dus een toestemming was er snel. Niet snel na het openen stond de man met open mond:

Loodgieter: Dit heb ik in al die jaren nog nooit meegemaakt.

De man haalde een dode vogel uit dat ding…

Mijn gok is dat de suïcidale vogel los onze schouw is ingevlogen en een juiste afslag heeft genomen om zo op zijn laatste rustplaats te belanden.
In memoriam: de zot.

Uiteraard wens ik jullie allemaal een zalig kerstfeest! Ga offline en geniet, zelfs al ben je alleen, verwen jezelf!

Tot maandag!